In deze blogpost staat een samenvatting van de belangrijkste gebeurtenissen die gezorgd hebben voor de fast fashion industrie zoals we die nu kennen...
Vóór de 19e eeuw was kleermakerij veel gecompliceerder dan het nu is: om een blouse te hebben, zou een middenklassepersoon schapen moeten opvoeden, de wol moeten verzamelen, het garen moeten spinnen, hun eigen doek moeten weven en dan hun stuk naaien hand. Mensen met een hogere status zouden naar een couturier gaan die hun kleding op bestelling maakte. De industriële revolutie introduceerde de naaimachine en veranderde de mode-industrie in iets dichterbij wat we vandaag hebben: kleding in bulk, in universele maten, in grote fabrieken. Maar het was niet vóór de Tweede Wereldoorlog, die beperkingen oplegde aan stoffen en meer functionele kleding, dat mensen hun mentaliteit naar mode veranderden en volledig begonnen met standaardisatie.
Zodra kleding goedkoper werd om te maken, en dus toegankelijk voor de massa, werd het verleidelijk voor mode om een bedrijf van kwantiteit te worden in plaats van kwaliteit. De formule was simpel: hoe sneller je produceerde, hoe meer je verkocht, hoe meer je verdiende. Het is niet duidelijk wie als eerste merk de snelle modefilosofie heeft overgenomen. Vanuit een langetermijnperspectief opende H & M zijn eerste winkel in Zweden in 1947, terwijl Zara pas in 1975 in Noord-Spanje op de markt kwam. Maar toen Zara in het begin van de jaren 90 de VS bereikte, gebruikte The New York Times de term 'fast fashion' om de ongelooflijke snelheid te beschrijven waarmee de detailhandelaar een ontwerp kon omzetten in een eindproduct: 15 dagen.
Maar hoe kunt u nieuwe kleding verkopen aan iemand die al twee weken geleden nieuwe kleding heeft gekocht? Door een nieuwe trend uit te vinden. Dit alles komt hand in hand met de behoeften en neigingen van de menselijke psyche. "In de trend zijn" voldoet aan onze behoefte aan zekerheid, consistentie en verbondenheid. Maar zodra we aan al deze behoeften hebben voldaan, komt de behoefte aan variatie. Nieuwe trends kunnen ons op miraculeuze wijze het gevoel geven dat we in dezelfde tijd variëteit en zekerheid hebben. En zodra trends sneller en sneller gaan, draait dit wiel van behoefte en voldoen aan onze behoeften, en haalt het de snelheid van de 52 microseizoenen van vandaag per jaar. Het is geen wonder dat ongeveer 40 procent van de consumenten als buitensporig shoppers kwalificeert en meer dan eens per week dwangmatig winkelt, zoals een wereldwijde studie van Greenpeace onthult.
Een van de enige personen die echt van fast fashion profijt heeft is Amancio Ortega. Hij is de rijkste man op aarde en eigenaar van index. Onder index vallen merken als Zara, pull&bear, Cos en andere fast fashion merken. Hij is de belangrijkste persoon als het aankomt op kapitalisme en consumentisme in de mode industrie. Hij heeft 79,5 biloen euro op zijn bank, een privéjet en een cruiseschip maar alsnog produceert hij op een onethische slave-like manier de kleding in zijn bedrijven.
Wil je shoppen, maar niet meer van fast fashion merken? Ik heb kort geleden een blogpost geschreven over hoe je goedkoop kleding kunt kopen en op een duurzame manier kunt omgaan met je kleding.
Liefs,
Sophie
Comments