In deze blogpost ga ik dieper in op de etnische kant van de mode industrie. Sweatshops, slechte arbeidsomstandigheden en kinderarbeid worden besproken. Ook zal ik een aantal tips geven voor merken die wel op een etnisch verantwoordelijke manier kleding produceren.
Rana Plaza
Op 23 april 2013 stierven 1.134 mensen toen een kledingfabriek instortte. Nog eens 2.500 mensen raakten gewond, van wie velen dagenlang onder het puin lagen. Deze gebeurtenis werd wereldnieuws en vanaf dat moment zijn mensen zich gaan verdiepen in de etnische kant van de modelindustrie. Hoe is het mogelijk dat al deze mensen nog in het gebouw waren toen het instortte? En welke fast fashion merken werken aan dit soort bedrijfsvoering mee?
De film 'Clothes To Die For' gaat over de tragedie van Rana Plaza. In de film laten ze ook zien welke structurele falen er nog steeds plaatsvinden in de kledingfabrieken door de hebzucht in rijkere landen. Fast fashion merken gaven aan dat ze gingen veranderen naar de ramp maar nog steeds zijn de werkplekken van de arbeiders nog niet altijd veilig en vinden er soms branden uit in de fabrieken. In 2010 gingen 22 arbeiders dood in een brand omdat er geen goede uitweg was. Dit bleek een fabriek te zijn van H&M.
Aantal cijfers over arbeiders in Bangladesh werkend in de mode industrie:
- 87% van de vrouwen werkend in de mode industrie zijn minder dan minimum loon betaald.
- In Cambodia werken de arbeiders in de mode industrie voor 0,15 euro per uur
- 2 op de 6 arbeiders in Bangladesh is jonger dan 18 en dus nog een kind
- Seksuele intimidatie en discriminatie zijn wijdverbreid en veel vrouwelijke werknemers hebben gemeld dat het recht op zwangerschapsverlof niet door werkgevers wordt bevestigd.
- Arbeiders worden gedwongen om soms wel 10-16 uur op 1 dag te werken, 7 dagen in de week
- De arbeiders werkend in fabrieken waar leer wordt verwerkt, hebben 15% meer kans op kanker door de schadelijke chemicaliën
- De arbeiders hebben te maken met onveilige, krappe en gevaarlijke omstandigheden die vaak tot arbeidsletsel en fabrieksbranden leiden.
- Sinds 1990 zijn meer dan 400 werknemers omgekomen en duizenden anderen zijn gewond geraakt bij 50 grote fabrieksbranden.
Sweatshop: een fabriek of werkplaats, vooral in de kledingindustrie, waar handarbeiders worden ingezet tegen zeer lage lonen voor lange uren en in slechte omstandigheden.
Kinderarbeid in de mode industrie vind nog steeds vandaag de dag plaats in andere landen. Fashion revolution houdt nu een bewustwordingscampagne over de dubbele standaard in onze mode industrie. Zo gingen kinderen in Europa naar fast fashion merken toe en boden aan om gratis de hele dag te komen. De kinderen werden door de winkelmedewerkers raar aangekeken en kregen de reactie dat ze te jong waren om te werken in de winkel.
De mode industrie is dubbel. Fast fashion merken betalen miljoenen aan model die hun kleding dragen in campagnes of aan celebrity's zodat die hun producten aanmoedigen maar vinden het niet nodig om de makers van de kleding überhaupt een minimum loon te geven.
Fashion Revolution is een non-profit wereldwijde beweging met teams in meer dan 100 landen over de hele wereld. Fashion Revolution-campagnes voor systemische hervorming van de mode-industrie met een focus op de behoefte aan meer transparantie in de mode-toeleveringsketen. Fashion Revolution heeft de verjaardag van de Rana Plaza-ramp in Bangladesh uitgeroepen tot Fashion Revolution Day. In 2014, 2015, 2016, 2017 en 2018 hebben miljoenen mensen over de hele wereld een beroep gedaan op merken om de vraag Who Made My Clothes te beantwoorden?
De hashtag #whomademyclothes werd de nummer 1 wereldwijde trend op Twitter. Merken worden gestimuleerd om terug te komen met foto's van hun werknemers en de omstandigheden van de workshops. De transparantie gebracht door Fashion Revolution maakt een duurzamere mode-industrie mogelijk. Het is belangrijk dat we deze vraag blijven stellen aangezien nog steeds veel merken niet transparant zijn over waar hun kleding wordt geproduceerd en door wie. En als er op de site dit niet staat vermeldt is het slim om je af te vragen waarom. Als ze het op een duurzame manier produceren en goed om gaan met hun werknemers zouden ze gewoon zeggen waar hun producten worden gemaakt en hoe. Als het niet staat vermeldt op hun site is dit dus een grote hint naar dat ze iets te verbergen hebben.
In onderstaande video vraagt Kristen Leo aan verschillende merken waar hun kleding is gemaakt en door wie. Op veel van de site van de bedrijven als Bohoo, Zaful, Fashionova en Shein staat alleen het adres van het warenhuis vermeldt en ze krijgt geen reactie op de mails. Dit duidt ernaar toe dat deze merken dus gebruik maken van sweatshops!
De titel van de video zegt genoeg: Think Before Promoting These Brands.
Liefs,
Sophie
Comentarios